Dywergencja to proces rozbieżności, polegający na oddalaniu się elementów od wspólnego punktu lub początkowej formy. Termin ten znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach, takich jak matematyka, biologia czy psychologia, gdzie oznacza zjawisko rozchodzenia się kierunków, koncepcji lub cech.
W kontekście projektowania UX (User Experience) dywergencja odnosi się do etapu w procesie twórczym, który skupia się na generowaniu jak największej liczby różnorodnych pomysłów, rozwiązań i koncepcji. Jest to kluczowy element projektowania skoncentrowanego na użytkowniku, który pozwala na eksplorację szerokiego spektrum możliwości przed przejściem do ich analizy i selekcji.
W procesie projektowania UX dywergencja jest jednym z dwóch kluczowych etapów myślenia projektowego, obok konwergencji, czyli zawężania opcji. Na etapie dywergencji zespół projektowy koncentruje się na kreatywności i otwartości, generując jak najwięcej potencjalnych rozwiązań problemu użytkownika. Korzysta się z takich technik jak burze mózgów, mapowanie myśli czy tworzenie szkiców, aby poszerzyć perspektywę i znaleźć innowacyjne podejścia.
Dywergencja pozwala projektantom lepiej zrozumieć potrzeby i oczekiwania użytkowników, a także kontekst, w jakim będą korzystać z produktu lub usługi. Eksploracja wielu możliwości minimalizuje ryzyko przyjęcia nieodpowiedniego rozwiązania na wczesnym etapie projektu. Jest to również okazja do eksperymentowania z niekonwencjonalnymi pomysłami, które mogą prowadzić do przełomowych rozwiązań zwiększających satysfakcję użytkowników.
Dywergencja znajduje szerokie zastosowanie w projektowaniu UX, ponieważ umożliwia eksplorację wielu potencjalnych rozwiązań problemów użytkowników. Dzięki niej projektanci mogą spojrzeć na wyzwania z różnych perspektyw, co zwiększa szanse na znalezienie innowacyjnych i skutecznych rozwiązań. Poniżej przedstawiono kilka konkretnych przykładów wykorzystania tego podejścia w praktyce.
